Lang geleden werd ik verliefd op een huis aan de Amstel. Het was een oud, vrijstaand wit huis met een grote veranda, groen en witte kozijnen, een rommelige tuin en hoge bomen. In de stad, maar omgeven door groen. Het lag langs mijn vaste renroute en elke keer als ik er langsliep, maakte mijn hart een sprongetje. Ik stelde me voor hoe ik op de veranda zou zitten met de hond aan mijn voeten, de zon op mijn gezicht en een glas wijn in mijn hand. Het was helaas een onbereikbare liefde, want het huis stond niet te koop en als dat wel zo zou zijn, was het ruim boven mijn budget. Dat verhinderde me niet om er over te dromen, maar daar bleef het ook bij.

Vergeleken met de woonpioniers die wij de laatste jaren voor hetkanWEL interviewen, was dit huis aan de Amstel maar een eenvoudige woondroom. Zij krijgen hele ecowijken van de grond, zetten woongemeenschappen op, verbouwen eigenhandig een woonboerderij, verhuizen naar een plek in de middle of nowhere in Spanje, Frankrijk of Zweden, of besluiten om off the grid te wonen in een tiny house, omgebouwde container, bus, camper, drijvende woning of yurt. Waarbij ze niet alleen hun eigen leven veranderen, maar ook anderen inspireren om na te denken over hun eigen situatie en zo bij te dragen aan een duurzame samenleving.

Stuk voor stuk zijn deze woonprojecten lifechanging events, die zeker niet zonder lange adem en een heleboel tegenslagen van de grond komen. Het zijn verhalen over doorzettingsvermogen, het overwinnen van obstakels, de wil om iets te veranderen, het geloof in dat het kan en alle emoties die daarbij komen kijken. Als je erover leest, voel je daar soms een vleugje jaloezie, maar vooral bewondering bij.