Houden we gezamenlijk onze goede voornemens wel vol?

Tijdens een lange vakantie realiseer ik me, dat ik weinig nodig heb om gelukkig te zijn. Zon, slippers, goed gezelschap, lekker eten en geen verplichtingen. De rest is bonus. Tijdens zo’n vakantie maak ik altijd goede voornemens. Ik wil minder werken onder druk, vaker sporten, of minder tijd online doorbrengen. Het komt erop neer, dat ik meer controle wil over mijn leven en minder geleefd wil worden door alles en iedereen om me heen. Eenmaal terug van vakantie, houd ik dat ongeveer drie dagen vol. Zodra ik mijn computer opstart en de e-mails binnenstromen, kijk ik weer elke twee minuten op mijn telefoon, bestel ik online nieuwe schoenen en haal ik eten, omdat ik geen tijd had om boodschappen te doen. Weg vakantiegevoel. Weg goede voornemens. Of toch niet helemaal? Vaak verandert er wel iets.

Als ik eerlijk ben, vind ik het ook helemaal niet zo erg dat niet alles in een keer verandert. Eenmaal thuis geniet ik ook weer van de hectiek van mijn bestaan. Ik houd van mijn werk, familie, mijn vrienden en niemand klaagt als ik thuiskom met Indisch eten, maar waarom vind ik het zo moeilijk om mijn gedrag te veranderen? Kijkend naar de geschiedenis van de mens is het antwoord op die vraag logisch. Verandering gaat niet over weken, of maanden, maar over generaties.

Met die blik kijk ik daarom met enige argwaan naar veel berichten in de media over het ‘post’ coronatijdperk, waarin alles anders moet worden. Beter en duurzamer. Veel mensen proberen een lans te breken voor hun eigen agenda en storten hun ideeën over ons uit.

Ik denk niet dat het zo werkt. Deze tijd geeft ons een inkijkje hoe de toekomst eruit kan gaan zien. We missen sociaal contact en leven in onzekerheid over onze gezondheid en financiële situatie, maar wat er beter kan, wordt ineens veel helderder. Veel van ons zien, dat we echt met minder kunnen. Minder reizen, spullen, herrie en vervuiling. Deze crisis dwingt ons om na te denken over wat we echt belangrijk vinden en prioriteiten te stellen, die zullen leiden tot goede voornemens. Net als wanneer je op vakantie bent.

Ik denk daarom niet dat we ons gedrag massaal gaan veranderen en dat straks alles beter wordt. Ik denk wel dat we massaal ons leven onder de loep hebben genomen en zien dat er iets moet of kan veranderen. In ons eigen leven, maar ook in de manier waarop bedrijven ondernemen. Als we dan met z’n allen, ongeveer tegelijk, uit deze moeilijke periode komen, blijven deze goede voornemens misschien beter hangen.

Ik heb zelf in elk geval weer ervaren hoe het voelt om wekenlang geen spullen te kopen en hoe gelukkig ik ben op mijn oude slippers. Dat gevoel wil ik graag vasthouden.

*****
Asceline Groot is ondernemer bij hetkanWEL, schrijfster van ‘Het Nieuwe Groen’ en PhD kandidaat aan de Radboud Universiteit Nijmegen. In haar columns schrijft zij over (start-up) sociale ondernemingen en trends en ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid.