Van nature ben ik behoorlijk positief ingesteld, maar als ik te veel lees over de coronacrisis, klimaatverandering of economische en sociale ongelijkheid ga ik piekeren en zakt de moed me wel eens in de schoenen. Kunnen mijn kinderen in deze wereld nog wel een mooi leven opbouwen?
Om mezelf wat moed in te praten, denk ik in dat soort situaties aan mijn moeder, die door de dreiging van een kernoorlog in de jaren zeventig twijfelde of ze wel kinderen op de wereld moest zetten. Wat zorgde ervoor dat zij toch geloofde dat het goed zou komen? Was het een positief verhaal dat ze las of hoorde?
Positieve verhalen geven hoop en ik voel me bevoorrecht dat het mijn werk is om ze ook op te schrijven. Dagelijks spreek ik met bijzondere ondernemers en praktische idealisten over hun verwachtingen voor de toekomst en hoe zij anderen inspireren om duurzame keuzes te maken. Het zijn vaak stimulerende gesprekken, die ik vervolgens verspreid via het platform hetkanWEL en waar iedereen, waaronder ikzelf, een stuk vrolijker van wordt.
Mijn collega Wyke Potjer en ik hadden daarom al langer een droom om deze verhalen te bundelen in een boek om een tijdsbeeld vol hoop neer te zetten. Dit jaar kregen we die kans van Uitgeverij Brandt. Vanaf het moment dat we begonnen met schrijven, leken we een magneet voor mooie verhalen en bleven we maar tegen mensen aanlopen die niet in ons boek mochten ontbreken.
Zo spraken we met ondernemers die kruidenthee maken van Nederlandse bodem, waarmee ze de natuur en biodiversiteit willen herstellen. Een melkveehouder uit Twente die nu ook soja verbouwt en daar zijn eigen melk van maakt. Een stel uit Alkmaar dat huis en haard verkocht om minimalistisch en met minder zorgen in een bus te wonen en een begrafenisonderneemster, die uitlegt hoe je zelfs na je dood voor het milieu kunt kiezen.
Ook deze mensen zijn bezorgd over de toekomst, maar ook aanstekelijk opgewekt. Keer op keer hoor ik: “We kunnen best veranderen, als we maar willen.” De gesprekken zijn lichtpuntjes aan de horizon en laten zien dat elke positieve actie een groot verschil kan maken.
En terwijl de deadline dichterbij komt en de tekst de pagina’s vult, voel ik me lichter dan ooit. Omdat schrijven ook schrappen is, nemen we soms met pijn in ons hart afscheid van mooie alinea’s om ruimte te maken voor dat éne laatste verhaal, want misschien krijgt iemand door dát verhaal wel het geruststellende gevoel dat het goedkomt. Ook met de kinderen.
*****
Asceline Groot is ondernemer bij hetkanWEL, schrijfster van ‘Het Nieuwe Groen’ en PhD kandidaat aan de Radboud Universiteit Nijmegen. In haar columns schrijft zij over (start-up) sociale ondernemingen en trends en ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid.
Auteur van het waterlelieschilderij: Licio Passon www.liciopasson.it
© All rights reserved